1. ΠΡΟΛΟΓΟΣ
«…… Το πρώτο σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ΡΑΤΣΑ, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους του προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσης την ορμή τους και να συνεχίσης το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσης στο Γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράση…..».
Ν. Καζαντζάκης
«Ασκητική»
Λέγοντες «αποστολή» εννοούμε την εντολή που οφείλει να δώση στον εαυτό του κάθε Έλληνας, «εκτελώντας τη θητεία του στη Ράτσα», όπως αναφέρει ο Καζαντζάκης, να προσπαθήση, με όσες δυνάμεις διαθέτει, να ωφελήση την πατρίδα του. Να αγωνιστή για να εκτελέση το χρέος του σαν Έλληνας, όπως το προσδιορίζη η Ελληνική ιστορία και το συγκεκριμενοποιεί κάθε φορά η ανάγκη των πραγμάτων. Αυτή την αποστολή των Ελλήνων του σήμερα σκοπεύουμε να αναλύσουμε σ’ αυτό το μικρό βιβλιαράκι, να την διερευνήσουμε, να την εξειδικεύσουμε, ώστε να καταλήξουμε σε ασφαλές συμπέρασμα για το τι οφείλουμε ΕΜΕΙΣ να κάνουμε για να δικαιούμαστε να φέρουμε την ονομασία ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Κατά την στρατιωτική επιστήμη, που εκεί γίνεται κατά κόρον λόγος περί Αποστολής, οφείλουμε να διερευνήσουμε την όποια αποστολή μας ανατίθεται, ώστε να καταλήξουμε σε χρήσιμα συμπεράσματα για την υλοποίηση της.
Η διερεύνηση αυτής της αποστολής πρέπει να απαντά στα ερωτήματα, «ποιός», «τί», «πού», «πότε», «γιατί». Δηλαδή ποιος είναι αυτός που πρέπει να εκτελέση αυτή την αποστολή, τί ακριβώς να κάνη, που, - σε ποιο χώρο- να το κάνη, πότε χρονικώς να την εκτελέση και για ποιο λόγο να το κάνη, τι πρέπει δηλαδή με την εκπλήρωση της αποστολής να έχη επιτύχει. Έτσι αναλύοντες και διερευνώντες την αποστολή προκύπτει το προς εκτέλεσιν έργον σε όλες του τις λεπτομέρειες και απομένει μόνον η σύνταξη και η εκτέλεση του σχεδίου ενεργείας. Όμως στην προκειμένη περίπτωση, που η αποστολή δεν είναι συγκεκριμένη, θα πρέπει πριν από κάθε ενέργεια να καθορίσουμε οι ίδιοι την αποστολή στον εαυτό μας, να την νοιώσουμε μέσα μας ως προσταγή, ως χρέος προς την Πατρίδα, όπως λέει ο Καζαντζάκης και στην συνέχεια να την αναλύσουμε και να την διερευνήσουμε, καθορίζοντας τις λεπτομέρειες εκπληρώσεώς της.
Κατά την στρατιωτική επιστήμη, που εκεί γίνεται κατά κόρον λόγος περί Αποστολής, οφείλουμε να διερευνήσουμε την όποια αποστολή μας ανατίθεται, ώστε να καταλήξουμε σε χρήσιμα συμπεράσματα για την υλοποίηση της.
Η διερεύνηση αυτής της αποστολής πρέπει να απαντά στα ερωτήματα, «ποιός», «τί», «πού», «πότε», «γιατί». Δηλαδή ποιος είναι αυτός που πρέπει να εκτελέση αυτή την αποστολή, τί ακριβώς να κάνη, που, - σε ποιο χώρο- να το κάνη, πότε χρονικώς να την εκτελέση και για ποιο λόγο να το κάνη, τι πρέπει δηλαδή με την εκπλήρωση της αποστολής να έχη επιτύχει. Έτσι αναλύοντες και διερευνώντες την αποστολή προκύπτει το προς εκτέλεσιν έργον σε όλες του τις λεπτομέρειες και απομένει μόνον η σύνταξη και η εκτέλεση του σχεδίου ενεργείας. Όμως στην προκειμένη περίπτωση, που η αποστολή δεν είναι συγκεκριμένη, θα πρέπει πριν από κάθε ενέργεια να καθορίσουμε οι ίδιοι την αποστολή στον εαυτό μας, να την νοιώσουμε μέσα μας ως προσταγή, ως χρέος προς την Πατρίδα, όπως λέει ο Καζαντζάκης και στην συνέχεια να την αναλύσουμε και να την διερευνήσουμε, καθορίζοντας τις λεπτομέρειες εκπληρώσεώς της.
Γιατί πριν από κάθε άλλο πρέπει να αντιληφθούμε, ότι σε ένα έκαστο από εμάς τους Έλληνες, έλαχε η μοίρα να εκτελέσουμε την υπερτάτη προσπάθεια της σωτηρίας της πατρίδος. Είναι επιταγή της ιστορίας προς τους Έλληνες, όχι τους Ελληνοποιημένους, ή τους μεταλλαγμένους μπολσεβίκους, να σηκώσουν το βάρος της ευθύνης για την εκτέλεση του έργου της διατηρήσεως της Ελληνικής φυλής και του Ελληνικού έθνους. Όλα αυτά αναλύονται και καθορίζονται σ’ αυτό το μικρό βιβλίο. Δηλαδή ποια είναι η αποστολή που ανατίθεται στους Έλληνες, ποιοί θα την εκτελέσουν, τι έκαστος πρέπει να κάνη, πού, πότε και γιατί. Γιατί η Ελλάδα έχει χάσει πολλά και χάνει συνεχώς και πολλά δικάτης κινδυνεύουν. Και Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. οφείλουμε να ξαναπάρουμε ότι χάσαμε και να προστατεύσουμε ότι κινδυνεύει.
Αθήναι 2017
Επειδή αυτήν την αποστολή δεν την αναθέτει αναγκαστικά κάποια προϊσταμένη αρχή, αλλά πηγάζει από την ιστορία και από το χρέος του κάθε Έλληνα προς την Πατρίδα και το Έθνος των Ελλήνων, θα πρέπει να την προσδιορίσουμε μόνοι μας. Να νοιώσουμε μέσα μας την οφειλή μας στην ράτσα, αποτινάσσοντες τον ωχαδερφισμό και την μοιρολατρεία.
Να γίνει ο καθένας μας πυρπολητής και Παπαφλέσσας, ώστε να ξανανάψουν οι πλάστρες του γένους φωτιές, κατά τον ποιητή. Το ό,τι ζούμε σε μια απίθανη αβεβαιότητα για το σήμερα και το αύριο, δεν χρειάζεται να το αναλύσει κάποιος, γιατί όλοι βιώνουμε καθημερινά την προχειρότητα, την ανικανότητα, την ανευθυνότητα, την ανοργανωσιά, τη μειωμένη έως μηδενική εθνική ευαισθησία και την έλλειψη κάθε προοπτικής για την καλυτέρευση της ζωής των Ελλήνων.
Όλοι παριστάμεθα μάρτυρες της εθνικής αλλοιώσεως του Ελληνικού πληθυσμού, με την αθρόα εισβολή των ξένων και αλλοθρήσκων μεταναστών και φυγάδων, καθώς και τον σταδιακό βιολογικό αφανισμό του Ελληνικού Έθνους. Τα βλέπουμε, τα ζούμε όλα αυτά, νοιώθουμε την καταστροφή να πλησιάζει, αλλά όλα τα μέσα μαζικής ενημερώσεως, κυρίως τα πρωϊνάδικα, ασχολούνται μόνον με το «σανό» που θα ταΐσουν τους πελάτες τους και σφυρίζουν αδιάφορα για να επαληθεύσουν εντός την αρχαία ρήση «των οἰκιῶν ὑμῶν εμπιμπραμένων, ὑμεῖς ἄδετε».
Όμως καιρός είναι πλέον οι Έλληνες να αντιληφθούν το χρέος τους στο έθνος και την πατρίδα και να προσδιορίσουν το προς εκτέλεση έργον τους, έτσι ώστε αναθέτοντες στον εαυτό τους τη μεγάλη αποστολή, να αναλάβουν σταυροφορία σωτηρίας της πατρίδος και να σηκώσουν το βάρος της εθνικής αναγεννήσεως.
Να, λοιπόν η πρώτη έννοια της αποστολής που πρέπει ο κάθε ένας μας να δώσει στον εαυτό του.
Η ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΙΣ. Αυτό που εννοούσε ο Καζαντζάκης λέγοντας για το χρέος μας στη ράτσα και μας παραπέμπει στους αρχαίους μας προγόνους.
Να ξαναθυμηθούμε πως είμαστε Έλληνες, γιατί την τελευταία τεσσαρακονταετία, τουλάχιστον, αλλοτριωθήκαμε. Χάσαμε τον προσανατολισμό μας με τον «ρεβανσισμό», (εκδικητική επιστροφή), του παγκοσμίως αποτυχόντος κομμουνισμού, που μεταλλάχθηκε σε «Αριστερά».
Στα πλαίσια δήθεν της ανθρωπίνης ατομικής ελευθερίας – ασυδοσίας θα ήταν πιο δόκιμος ο όρος – μπήκαμε, χωρίς να το αντιληφθούμε, στον προθάλαμο της αναρχίας και του πολυδιαφημιζομένου «YOLO», «κάνε το δικό σου», που γοητεύει τα μικρά παιδιά και αγνοώντας τις γονικές συμβουλές και τις συμβουλές των δασκάλων και των σοβαρών ανθρώπων, επιδίδονται σε παντός είδους πρωτοτυπίες που προσδιορίζουν την δική του ψεύτικη ανεξαρτητοποιημένη δράση, κάνοντας το δικό τους!. Τα αποτελέσματα αυτής της ανεξέλεγκτης ατομικής ελευθερίας, τα βλέπουμε καθημερινά στα δελτία ειδήσεων, ως απλές και χωρίς σχολιασμό ειδήσεις, σαν να πρόκειται για κάτι φυσιολογικό, ενώ οι λαλίστατοι σχολιαστές και παρουσιαστές των μέσων ενημερώσεως, περιορίζουν το σχολιασμό τους μόνον στην ποσότητα «σανού» που διατίθεται στους τηλεθεατές και ακροατές τους.
Οι διαμορφωτές της «κοινής γνώμης» αποπροσανατολίζουν τους Έλληνες από τη βασική τους υποχρέωση να εκτελέσουν το χρέος τους στη ράτσα και τους κατεβάζουν στο επίπεδο των ζώων που ενδιαφέρονται μόνο για την τροφή και την ικανοποίηση της αναπαραγωγικής διαδικασίας.
Η αποστολή των Ελλήνων και γενικώς η οποιαδήποτε αποστολή ανατίθεται, διαφοροποιείται διαχρονικά και οφείλει να προσαρμόζεται σύμφωνα με τις εκάστοτε δημιουργούμενες κοινωνικές συνθήκες και τις υφιστάμενες ανάγκες. Οι σημερινές συνθήκες επιβάλλουν να επικεντρωθούμε στην ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗ, ως πρώτη φάση της αποστολής μας, κινητοποιούντες τις ευαίσθητες χορδές, που πάλλουν μέσα σε κάθε Έλληνα. Να αγωνιστούμε για να αποκαλύψουμε το σταθερό, διαχρονικό, αναλλοίωτο, στέρεο βάθρο του Ελληνισμού και Εθνικισμού, που για την Ελλάδα είναι έννοιες ταυτόσημες και πάνω σ’αυτό να εδραιώσουμε κάθε προσπάθειά μας.
Αλλά ας επιχειρήσουμε να διερευνήσουμε αυτή την αποστολή, ώστε να φθάσουμε, συμπερασματικά, στο έργο που αναλογεί στον καθένα μας από το χρέος μας στη ράτσα.
3. ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
Λέγοντες διερεύνηση της αποστολής που ανατίθεται , σύμφωνα με τους κανόνες που έχει θεσπίσει η Στρατιωτική Επιστήμη , εννοούμε ότι πρέπει να δώσουμε συγκεκριμένες απαντήσεις στα ερωτήματα ΠΟΙΟΣ, ΤΙ, ΠΟΥ, ΠΟΤΕ, ΓΙΑΤΙ.
α. ΠΟΙΟΣ;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι απλή και εύκολη . Το ποιος στην προκείμενη περίπτωση , είναι ο κάθε ένας , που νοιώθει μέσα του την ιερή υποχρέωση να ικανοποιήση το χρέος του στην ράτσα . Ο κάθε ένας και Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. όλοι , που αναθέτουμε στον εαυτό μας τη μεγάλη αποστολή , εκείνη που προκύπτει από την επιταγή της ιστορίας , να αγωνισθούμε για το μεγαλείο της Ελληνικής φυλής . Και είναι πλέον αποτελεσματική αν η προσπάθεια στην απάντηση του ποιος το ΕΓΩ αντικατασταθεί από το Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. Γιατί όπως λέγει ο Βαρδίκος σ’ένα του ποίημα ,
«Όταν μονιάζυν αδελφι
Και αντάμα περπατάνε
Ίσιος ο δρόμος γίνεται
Και ανάλαφρος ο κόπος».
Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. που αισθανόμαστε Έλληνες και θεωρούμε τον εθνικισμό μας να ξεπερνά σαν υποχρέωση, τον Εθνισμό μας. Γιατί αυτές οι δυο έννοιες ‘‘Εθνισμός’’ και ’’Εθνικισμός’’ δεν είναι ταυτόσημες.
Ο Εθνισμός είναι η αγάπη προς το έθνος ως απλή έννοια, ως πίστη, που σταματά στη σκέψη. Ενώ ο Εθνικισμός δε σταματάει στη σκέψη αλλά προχωρεί στην πράξη στην υλοποίηση αυτής της αγάπης. Ο εθνικισμός είναι η αγάπη και η προσήλωση στο ‘Έθνος και σε όσα ανήκουν ή αναφέρονται σε αυτό. Εθνικισμός είναι η συνεχής και επίμονος προσπάθεια προς πραγματοποίηση του ανωτάτου ορίου των ιδεών ενός έθνους και η τάση προς επιβολήν της εννοίας αυτού μέσα στα όρια του έθνους, τόσο για την απόκρουση οποιασδήποτε επιβουλής προερχομένης έξωθεν, όσο και για τη συγχώνευση σε ένα σύνολο των χωρισμένων μερών του ίδιου ΄Εθνους. Ποτέ όμως ο εθνικισμός δεν είναι εχθρός των άλλων λαών, όπως εντέχνως προπαγανδιστικά επιβάλλει ο κομμουνισμός – Αριστερισμός.
Και επειδή πρέπει να γίνει κατανοητό το γεγονός ότι ο Εθνικισμός δεν είναι εχθρός των άλλων λαών, πρέπει να κατέβουμε στο επίπεδο της βάσης, πάνω στην οποία στηρίζεται η κοινωνία των εθνών. Το κύτταρο της κοινωνίας είναι η οικογένεια. Κάθε άνθρωπος αγαπά και αγωνίζεται, κατά προτεραιότητα, για την οικογένειά του. Αυτή η παγκόσμια ψυχική και πνευματική λειτουργία, συνεπάγεται μίσος κατά των άλλων οικογενειών; Kάθε άλλο. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τα έθνη, που είναι μια διαστελλόμενη οικογένεια. Ο Εθνικισμός δεν θέλει να κατακτήσει ξένους λαούς, για τον απλούστατο λόγο, ότι δε θέλει ξένους μέσα στον τόπο του. Αντίθετα, ο ιμπεριαλισμός, που στην ουσία του είναι αντεθνικός, επιχειρεί κάτι τέτοιο, όπως συνέβη στην πρώην Σοβιετική ‘Ενωση, την Γιουγκοσλαβία και τις άλλες κομμουνιστικές χώρες, όπου η λέξη έθνος διεγράφη από το λεξιλόγιο και αντικαταστάθηκε από τη λέξη Πατρίδα. Από εκεί ξεκίνησε η διαβολή του Εθνικισμού, της πνευματικής αυτής ενώσεως των ατόμων ενός έθνους και αντικαταστάθηκε με τον Πατριωτισμό , τον τοπικό προσδιορισμό της μεγάλης Πατρίδος. Αυτό βροντοφωνάζουν οι κομμουνιστές. Για τη μεγάλη Πατρίδα, για τη μάνα τους τη Σοβιετία. Συνεπώς το «ποιος» είναι το Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. Εμείς όλοι που σκεφτόμαστε Ελληνικά και δρούμε Εθνικιστικά.
Ανακεφαλαιώνοντας την απάντηση στο ποιος, εννοούμε «εγώ». Ο κάθε ένας που αισθάνεται Έλληνας και Ε.Μ.Ε.Ι.Σ, όλοι μαζί που νοιώθουμε την υποχρέωση να αναλάβουμε την ευθύνη της Μεγάλης Αποστολής προσφοράς στην Πατρίδα.
β. ΤΙ;
Τι πρέπει να κάνουμε Ε.Μ.Ε.Ι.Σ; Τι έχουμε ως αποστολή να εκτελέσουμε; Σε πρώτη φάση, πρέπει να διαθέσουμε κάθε δυνατότητα που έχουμε για να βοηθήσουμε την ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗ της κοινωνίας μας. Να προβάλουμε και να αναπτύξουμε τις αρετές του Ελληνισμού. Να πολεμήσουμε το διεθνισμό που μας έχουν επιβάλλει οι ξένοι, στα πλαίσια του πολυπολιτισμού και της παγκόσμιας διακυβέρνησης. ΄Ηδη η ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗΣ που έχει ξεκινήσει το «ΉΛΕΚΤΡΟΝ», με τις εκπομπές του, έχει δημιουργήσει μια στέρεη βάση πάνω στην οποία μπορούμε να εδραιώσουμε την προσπάθεια του Ε.Μ.Ε.Ι.Σ.. Απομένει να βρούμε τους τρόπους που θα βοηθήσουν την ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗ να ολοκληρώσει το σκοπό της. Δεν αρκεί μόνον η φιλική διάθεση ευνοϊκής αποδοχής των σκοπών της Επανελλήνισης. Απαιτούνται συγκεκριμένες δράσεις. Η σκέψη και οι ευχές είναι καλές, αλλά για να αποδώσουν καρπούς χρειάζεται να ξεπεράσουμε την καθημερινότητα και τις βιωτικές μας ανάγκες και να κάνουμε το κάτι παρά πάνω. Να κινητοποιήσουμε το συγγενικό και φιλικό μας περίγυρο σε πρώτη φάση, για να αυξήσουμε τη δύναμή μας. Να πείσουμε ότι μπορούμε πολλά να επιτύχουμε με έστω και λίγη προσπάθεια. Το ερώτημα, «από μένα εξαρτάται η σωτηρία του τόπου;» πρέπει να εκλείψει. Να αντικατασταθεί με την πίστη ότι «ναι και από εμένα εξαρτάται η σωτηρία της πατρίδος» και η ανακοπή της καταστροφικής της πορείας, που η άφρωνα πολιτική των πολιτικών ηγετών, τους οποίους επέλεξε ο ελληνικός λαός να τον κυβερνήσουν, απεργάζεται όχι το καλό, αλλά την καταστροφή του Ελληνισμού.
Ναι, λοιπόν και εγώ μπορώ να βάλω ένα λιθαράκι για να χτιστεί το ανάχωμα που απαιτείται για να συγκρατήσει το χείμαρρο της καταστροφικής πορείας του τόπου.
Έτσι προκύπτει η ανάγκη να ανακαλύψει ο κάθε ένας μας τι μπορεί να προσφέρει σ’αυτή την προσπάθεια της ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗΣ, από το πιο απλό, την ενημέρωση και την παρότρυνση των γύρω από εμάς ανθρώπων να συστρατευθούν και αυτοί στον αγώνα που κάνει το Ε.Μ.Ε.Ι.Σ., μέχρι της αγοράς και διαδόσεως των βιβλίων που προβάλλει η ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΙΣ από τις τηλεοράσεις και το διαδίκτυο. Είναι τεράστια τα έξοδα τα οποία έχει αναλάβει το «ΗΛΕΚΤΡΟΝ» και όλοι οι συγγραφείς των βιβλίων που εκδίδει έχουν παραιτηθεί παντός πνευματικού δικαιώματός τους, για να βοηθήσουν το σκοπό της ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗΣ, που μας φέρνει όλο και πιο κοντά στην επαφή με τις ρίζες μας και μας κάνει κοινωνούς του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού, που ηγεμονεύει της ανθρωπότητας και μας γεννά αισθήματα περηφάνειας και υπεροχής, κάνοντας τον πολυπολιτισμό να θεωρείται ιεροσυλία γιατί αμαυρώνει την καθαρότητα και ιερότητα του ελληνικού πολιτισμού.
Αλλά πέρα από την ευνοϊκή σκέψη μας, την ηθική συμπαράστασή μας και την υποστήριξή μας, απαιτείται η υλική βοήθεια και συμμετοχή. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την αγορά βιβλίων από το «ΗΛΕΚΤΡΟΝ». Ο κάθε ένας μας μπορεί να αναζητήσει στον περίγυρό του, στο συγγενικό και φιλικό περιβάλλον του ανθρώπους και επιχειρήσεις που θα ήθελαν να διαφημισθούν από την ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗ είτε μέσω της τηλεόρασης, είτε μέσω του διαδικτύου. Ακόμη να πείσουμε μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις να αγοράσουν βιβλία του ΗΛΕΚΤΡΟΝ και να δωρίσουν στο προσωπικό τους συμβάλλοντας και στην εξάπλωση της Ελληνικής Εθνικής ιδεολογίας, αλλά και στην υλική βοήθεια της συλλογικής προσπάθειας.
Η κριτική για το τι κάνουν οι άλλοι, ή τι δεν κάνουν, για το αν αυτό που κάνουν ωφελεί την κοινή προσπάθεια ή όχι , αποτελεί εύκολο δρόμο αποφυγής οποιασδήποτε δράσεως. Αντιθέτων αντιλήψεων άνθρωποι υπάρχουν, δυστυχώς, πολλοί που θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευθούν την όποια, έστω και καλόπιστη κριτική. Οι διεθνιστές καραδοκούν για να σπείρουν την αμφιβολία ανάμεσα σ’αυτούς που πιστεύουν στην Ελλάδα, πονούν για την Ελλάδα αγωνίζονται για την επικράτηση της Ελληνικής και όχι της διεθνιστικής ιδεολογίας του πολυπολιτισμού.
Ο κάθε ένας μας, πρέπει να ψάξει μέσα του, να προσδιορίσει τις δυνατότητες του, να προγραμματίσει τη δράση του και να ενημερώσει τους υπευθύνους της προσπάθειας αυτής, γι’ αυτά τα οποία μπορεί ο ίδιος να κάνει ώστε να υπάρξει, σε συνδυασμό με ενέργειες άλλων, το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα. Συνοψίζοντας το τι πρέπει να κάνουμε καταλήγουμε στα ακόλουθα:
1. Nα κινητοποιήσουμε τους Έλληνες ξεκινώντας από τον περίγυρό μας, ώστε να αντιδράσουν στην καταστροφική εθνοδιαλυτική πορεία, που έχουν εξυφάνει ξένα κέντρα τα οποία έχουν εξαγοράσει μειωμένης Εθνικής συνειδήσεως Έλληνες, να παίξουν το παιχνίδι τους όπως, δυστυχώς, γινόταν στην ιστορία των Ελλήνων.
2. Να προβάλλουμε κάθε δημιουργική προσπάθεια στην κατεύθυνση της ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΕΩΣ και να βοηθήσουμε ηθικά και υλικά το «ΗΛΕΚΤΡΟΝ» να συντηρήσει, να προβάλει και να επεκτείνει τη δράση του Ενωτικού Μετώπου Ε.Μ.Ε.Ι.Σ.
3. Να δημιουργήσουμε πυρήνες Εθνικής Εστίας σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ελληνικής Επικράτειας, αλλά και στο εξωτερικό, όπου υπάρχουν Έλληνες, ώστε η φωνή μας, πειστική, να φθάνει μέχρι και την τελευταία γωνιά του Ελληνισμού.
4. Να εξουδετερώσουμε τους διεθνιστές ανθέλληνες και τις εθνοδιαλυτικές δράσεις τους.
5. Να ξαναβρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα ως Έλληνες, με ότι μας συνοδεύει ως ιστορία και πολιτισμός.
γ. ΠΟΥ;
Η απάντηση είναι, χθες. Η απάντηση είναι τώρα. Η απάντηση είναι, συνεχώς.
Ο αγώνας για να κρατηθεί ζωντανή η ιδέα του Ελληνισμού, του εθνικιστικού Ελληνισμού πρέπει να είναι άχρονος δηλαδή να μην περιορίζεται χρονικά, να είναι συνεχής και χωρίς διακοπή. Και τούτο γιατί οι εθνοδιαλυτικές προσπάθειες δεν σταματούν ποτέ. Γιατί είναι ελληνικό προϊόν και οι Λεωνίδες αλλά και οι Εφιάλτες. Αμέσως μόλις επικρατήσει η ιδεολογία του Ελληνισμού κινητοποιείται ο διεθνισμός, ως αντίθετος δύναμις, ο οποίος μάλιστα χρησιμοποιών τον δήθεν ανθρωπισμό, κατορθώνει και διαλύει ότι με τόσο κόπο κατόρθωσε να πετύχει ο εθνισμός για το έθνος και το λαό.
Για το λόγο αυτό η προσπάθεια ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΕΩΣ, η προσπάθεια επαναφοράς στις ρίζες μας, στις αείροες πηγές του ελληνικού πνεύματος πρέπει να είναι συνεχείς και ακαταπόνητοι. Δεν επιτρέπεται ο εφησυχασμός. Μικρές – μικρές δυνάμεις εμφορούμενες από την ελληνική ιδεολογία των συμπατριωτών οφείλουν να ενωθούν τώρα, για να επιτύχουν δυναμικόν αποτέλεσμα. Ο χρόνος παρέρχεται και κάθε μικρή δύναμη απογοητεύεται, αποδυναμώνεται και αυτοδιαλύεται. Το ενωτικό μέτωπο Ε.Μ.Ε.Ι.Σ έχει σημάνει το σάλπισμα «ΠΡΟΧΩΡΕΙΤΕ», αλλά σε ένα ενιαίο σύνολο, σε μια συντεταγμένη προσπάθεια.
Ο χρόνος της πολιτιστικής προπαρασκευής της κοινωνίας έχει ολοκληρωθεί και απομείνει η υλοποίηση της ενώσεως των Ελλήνων πατριωτών, που πρέπει να πραγματοποιηθεί τώρα πριν είναι πολύ αργά.
ε. ΓΙΑΤΙ ;
Μετά από τις απαντήσεις που δώσαμε στα προηγούμενα ερωτήματα «ΠΟΙΟΣ», «ΠΟΥ», «ΤΙ», «ΠΟΥ», «ΠΟΤΕ», φθάνουμε στο τελευταίο και το κυριότερο στο «ΓΙΑΤΙ» πρέπει να γίνουν όλα αυτά . Καταλήγουμε, ήδη , στο βασικό ερώτημα: για ποιο σκοπό να μπούμε σε αυτή την επίμονη, ψυχοφθόρα και ευρωβόρα δοκιμασία, χωρίς κανένα προσωπικό όφελος; Γιατί να αναλάβουμε ένα δύσκολο αγώνα, χωρίς να μας αναγκάσει κάποιος; Γιατί και για ποιόν να αγωνιστούμε;
Είναι γεγονός ότι Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. οι ίδιοι αναθέσαμε στον εαυτό μας αυτή τη μεγάλη αποστολή. Κανείς δεν μας ανάγκασε. Απλώς βάλαμε στην άκρη οποιεσδήποτε υλικές απολαβές και επιδιώξεις εγκολπωθήκαμε τις ανησυχίες μας για την Ελλάδα και βγάλαμε από τα μύχια της ψυχής μας αυτό που ξεχύλιζε εκεί, την αγάπη μας για την πατρίδα και το έθνος το Ελληνικό. Ξεχύθηκε από μέσα μας σαν χείμαρρος το χρέος μας στη ράτσα και πήραμε την απόφαση να αγωνιστούμε για την επιβίωση της Ελληνικής φυλής, που σιγά-σιγά, αλλά σταθερά χάνεται .
Γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες της κατρακύλας της Ελληνικής κοινωνίας όλο και πιο βαθιά στου κακού τη σκάλα και τάξαμε στον εαυτό μας να γίνουμε ανάχωμα για να σταματήσει ο κατήφορος. Πιστέψαμε στη δύναμη που βγαίνει από την ψυχή του Έλληνα και σαλπίσαμε το «ΕΛΞΑΤΕ ΣΠΑΘΗΝ».
Και τώρα οφείλουμε να κινητοποιήσουμε αυτή την ψυχική δύναμη όλων όσων σκέπτονται ελληνικά, ώστε να καταστεί κυρίαρχη, για να αντιμετωπίσει όλες τις διαλυτικές του Έθνους δυνάμεις. Το βλέπουμε όλοι πως η Ελλάδα χάνεται.
Η ένωση των Ελλήνων πατριωτών προβάλλει ως αδήρητος ανάγκη για την επιβίωση του Ελληνικού Έθνους. Κανένας Έλληνας στην ψυχή δεν έχει το δικαίωμα να μείνει πίσω, να αδιαφορήσει. Κι αν έχει διαφορετικές εκτιμήσεις ως προς την υλοποίηση αυτής της ενωτικής προσπαθίας, οφείλει να προσέλθει σε ένα διάλογο για να εκθέσει τις απόψεις του, να τις τεκμηριώσει και να πείσει ή να πεισθεί. Η έκφραση ατεκμηριώτων θέσεων και γνωμών, δεν αποτελούν τρόπον εποικοδομητικού διαλόγου. Η απάντησις, λοιπόν, στο γιατί, συνοψίζεται στο ότι είμαστε Έλληνες και ως Έλληνες, φρουροί του Ελληνισμού και της απρόσκοπτης διαδοχής των γενεών, οφείλουμε να άρουμε το σταυρό όπου μας αναλογεί και να παραδώσουμε την Ελλάδα ακέραιη, ισχυρή και μεγαλωμένη στις γενιές που ακολουθούν. Η απάντησις είναι για να ξαναπάρουμε ότι χάσαμε ως Έθνος και να προστατεύσουμε ό,τι δικό μας κινδυνεύει.
4. ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Το Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. και ως ονομασία, αλλά και ως κυριολεξία δεν είναι ιδιοκτησία ενός, γιατί ανήκει σε όλους όσοι αγωνίζονται για την Ελλάδα και κάθε ένας έχει τη θέση του σ’ αυτή τη σκεπή. Όλοι εμείς που αισθανόμαστε, ως χρέος Εθνικό στη ράτσα μας, την ανιδιοτελή προσφορά μας στο Έθνος και την Πατρίδα, ανήκουμε στο Ε.Μ.Ε.Ι.Σ, που πρέπει να γιγαντωθεί, για να αποδείξει τι μπορούν οι Έλληνες να επιτύχουν όταν ενωθούν και ομονοήσουν.
Αθήναι 2017
2. ΑΠΟΣΤΟΛΗ
Επειδή αυτήν την αποστολή δεν την αναθέτει αναγκαστικά κάποια προϊσταμένη αρχή, αλλά πηγάζει από την ιστορία και από το χρέος του κάθε Έλληνα προς την Πατρίδα και το Έθνος των Ελλήνων, θα πρέπει να την προσδιορίσουμε μόνοι μας. Να νοιώσουμε μέσα μας την οφειλή μας στην ράτσα, αποτινάσσοντες τον ωχαδερφισμό και την μοιρολατρεία.
Να γίνει ο καθένας μας πυρπολητής και Παπαφλέσσας, ώστε να ξανανάψουν οι πλάστρες του γένους φωτιές, κατά τον ποιητή. Το ό,τι ζούμε σε μια απίθανη αβεβαιότητα για το σήμερα και το αύριο, δεν χρειάζεται να το αναλύσει κάποιος, γιατί όλοι βιώνουμε καθημερινά την προχειρότητα, την ανικανότητα, την ανευθυνότητα, την ανοργανωσιά, τη μειωμένη έως μηδενική εθνική ευαισθησία και την έλλειψη κάθε προοπτικής για την καλυτέρευση της ζωής των Ελλήνων.
Όλοι παριστάμεθα μάρτυρες της εθνικής αλλοιώσεως του Ελληνικού πληθυσμού, με την αθρόα εισβολή των ξένων και αλλοθρήσκων μεταναστών και φυγάδων, καθώς και τον σταδιακό βιολογικό αφανισμό του Ελληνικού Έθνους. Τα βλέπουμε, τα ζούμε όλα αυτά, νοιώθουμε την καταστροφή να πλησιάζει, αλλά όλα τα μέσα μαζικής ενημερώσεως, κυρίως τα πρωϊνάδικα, ασχολούνται μόνον με το «σανό» που θα ταΐσουν τους πελάτες τους και σφυρίζουν αδιάφορα για να επαληθεύσουν εντός την αρχαία ρήση «των οἰκιῶν ὑμῶν εμπιμπραμένων, ὑμεῖς ἄδετε».
Όμως καιρός είναι πλέον οι Έλληνες να αντιληφθούν το χρέος τους στο έθνος και την πατρίδα και να προσδιορίσουν το προς εκτέλεση έργον τους, έτσι ώστε αναθέτοντες στον εαυτό τους τη μεγάλη αποστολή, να αναλάβουν σταυροφορία σωτηρίας της πατρίδος και να σηκώσουν το βάρος της εθνικής αναγεννήσεως.
Να, λοιπόν η πρώτη έννοια της αποστολής που πρέπει ο κάθε ένας μας να δώσει στον εαυτό του.
Η ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΙΣ. Αυτό που εννοούσε ο Καζαντζάκης λέγοντας για το χρέος μας στη ράτσα και μας παραπέμπει στους αρχαίους μας προγόνους.
Να ξαναθυμηθούμε πως είμαστε Έλληνες, γιατί την τελευταία τεσσαρακονταετία, τουλάχιστον, αλλοτριωθήκαμε. Χάσαμε τον προσανατολισμό μας με τον «ρεβανσισμό», (εκδικητική επιστροφή), του παγκοσμίως αποτυχόντος κομμουνισμού, που μεταλλάχθηκε σε «Αριστερά».
Στα πλαίσια δήθεν της ανθρωπίνης ατομικής ελευθερίας – ασυδοσίας θα ήταν πιο δόκιμος ο όρος – μπήκαμε, χωρίς να το αντιληφθούμε, στον προθάλαμο της αναρχίας και του πολυδιαφημιζομένου «YOLO», «κάνε το δικό σου», που γοητεύει τα μικρά παιδιά και αγνοώντας τις γονικές συμβουλές και τις συμβουλές των δασκάλων και των σοβαρών ανθρώπων, επιδίδονται σε παντός είδους πρωτοτυπίες που προσδιορίζουν την δική του ψεύτικη ανεξαρτητοποιημένη δράση, κάνοντας το δικό τους!. Τα αποτελέσματα αυτής της ανεξέλεγκτης ατομικής ελευθερίας, τα βλέπουμε καθημερινά στα δελτία ειδήσεων, ως απλές και χωρίς σχολιασμό ειδήσεις, σαν να πρόκειται για κάτι φυσιολογικό, ενώ οι λαλίστατοι σχολιαστές και παρουσιαστές των μέσων ενημερώσεως, περιορίζουν το σχολιασμό τους μόνον στην ποσότητα «σανού» που διατίθεται στους τηλεθεατές και ακροατές τους.
Οι διαμορφωτές της «κοινής γνώμης» αποπροσανατολίζουν τους Έλληνες από τη βασική τους υποχρέωση να εκτελέσουν το χρέος τους στη ράτσα και τους κατεβάζουν στο επίπεδο των ζώων που ενδιαφέρονται μόνο για την τροφή και την ικανοποίηση της αναπαραγωγικής διαδικασίας.
Η αποστολή των Ελλήνων και γενικώς η οποιαδήποτε αποστολή ανατίθεται, διαφοροποιείται διαχρονικά και οφείλει να προσαρμόζεται σύμφωνα με τις εκάστοτε δημιουργούμενες κοινωνικές συνθήκες και τις υφιστάμενες ανάγκες. Οι σημερινές συνθήκες επιβάλλουν να επικεντρωθούμε στην ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗ, ως πρώτη φάση της αποστολής μας, κινητοποιούντες τις ευαίσθητες χορδές, που πάλλουν μέσα σε κάθε Έλληνα. Να αγωνιστούμε για να αποκαλύψουμε το σταθερό, διαχρονικό, αναλλοίωτο, στέρεο βάθρο του Ελληνισμού και Εθνικισμού, που για την Ελλάδα είναι έννοιες ταυτόσημες και πάνω σ’αυτό να εδραιώσουμε κάθε προσπάθειά μας.
Αλλά ας επιχειρήσουμε να διερευνήσουμε αυτή την αποστολή, ώστε να φθάσουμε, συμπερασματικά, στο έργο που αναλογεί στον καθένα μας από το χρέος μας στη ράτσα.
3. ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
Λέγοντες διερεύνηση της αποστολής που ανατίθεται , σύμφωνα με τους κανόνες που έχει θεσπίσει η Στρατιωτική Επιστήμη , εννοούμε ότι πρέπει να δώσουμε συγκεκριμένες απαντήσεις στα ερωτήματα ΠΟΙΟΣ, ΤΙ, ΠΟΥ, ΠΟΤΕ, ΓΙΑΤΙ.
α. ΠΟΙΟΣ;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι απλή και εύκολη . Το ποιος στην προκείμενη περίπτωση , είναι ο κάθε ένας , που νοιώθει μέσα του την ιερή υποχρέωση να ικανοποιήση το χρέος του στην ράτσα . Ο κάθε ένας και Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. όλοι , που αναθέτουμε στον εαυτό μας τη μεγάλη αποστολή , εκείνη που προκύπτει από την επιταγή της ιστορίας , να αγωνισθούμε για το μεγαλείο της Ελληνικής φυλής . Και είναι πλέον αποτελεσματική αν η προσπάθεια στην απάντηση του ποιος το ΕΓΩ αντικατασταθεί από το Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. Γιατί όπως λέγει ο Βαρδίκος σ’ένα του ποίημα ,
«Όταν μονιάζυν αδελφι
Και αντάμα περπατάνε
Ίσιος ο δρόμος γίνεται
Και ανάλαφρος ο κόπος».
Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. που αισθανόμαστε Έλληνες και θεωρούμε τον εθνικισμό μας να ξεπερνά σαν υποχρέωση, τον Εθνισμό μας. Γιατί αυτές οι δυο έννοιες ‘‘Εθνισμός’’ και ’’Εθνικισμός’’ δεν είναι ταυτόσημες.
Ο Εθνισμός είναι η αγάπη προς το έθνος ως απλή έννοια, ως πίστη, που σταματά στη σκέψη. Ενώ ο Εθνικισμός δε σταματάει στη σκέψη αλλά προχωρεί στην πράξη στην υλοποίηση αυτής της αγάπης. Ο εθνικισμός είναι η αγάπη και η προσήλωση στο ‘Έθνος και σε όσα ανήκουν ή αναφέρονται σε αυτό. Εθνικισμός είναι η συνεχής και επίμονος προσπάθεια προς πραγματοποίηση του ανωτάτου ορίου των ιδεών ενός έθνους και η τάση προς επιβολήν της εννοίας αυτού μέσα στα όρια του έθνους, τόσο για την απόκρουση οποιασδήποτε επιβουλής προερχομένης έξωθεν, όσο και για τη συγχώνευση σε ένα σύνολο των χωρισμένων μερών του ίδιου ΄Εθνους. Ποτέ όμως ο εθνικισμός δεν είναι εχθρός των άλλων λαών, όπως εντέχνως προπαγανδιστικά επιβάλλει ο κομμουνισμός – Αριστερισμός.
Και επειδή πρέπει να γίνει κατανοητό το γεγονός ότι ο Εθνικισμός δεν είναι εχθρός των άλλων λαών, πρέπει να κατέβουμε στο επίπεδο της βάσης, πάνω στην οποία στηρίζεται η κοινωνία των εθνών. Το κύτταρο της κοινωνίας είναι η οικογένεια. Κάθε άνθρωπος αγαπά και αγωνίζεται, κατά προτεραιότητα, για την οικογένειά του. Αυτή η παγκόσμια ψυχική και πνευματική λειτουργία, συνεπάγεται μίσος κατά των άλλων οικογενειών; Kάθε άλλο. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τα έθνη, που είναι μια διαστελλόμενη οικογένεια. Ο Εθνικισμός δεν θέλει να κατακτήσει ξένους λαούς, για τον απλούστατο λόγο, ότι δε θέλει ξένους μέσα στον τόπο του. Αντίθετα, ο ιμπεριαλισμός, που στην ουσία του είναι αντεθνικός, επιχειρεί κάτι τέτοιο, όπως συνέβη στην πρώην Σοβιετική ‘Ενωση, την Γιουγκοσλαβία και τις άλλες κομμουνιστικές χώρες, όπου η λέξη έθνος διεγράφη από το λεξιλόγιο και αντικαταστάθηκε από τη λέξη Πατρίδα. Από εκεί ξεκίνησε η διαβολή του Εθνικισμού, της πνευματικής αυτής ενώσεως των ατόμων ενός έθνους και αντικαταστάθηκε με τον Πατριωτισμό , τον τοπικό προσδιορισμό της μεγάλης Πατρίδος. Αυτό βροντοφωνάζουν οι κομμουνιστές. Για τη μεγάλη Πατρίδα, για τη μάνα τους τη Σοβιετία. Συνεπώς το «ποιος» είναι το Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. Εμείς όλοι που σκεφτόμαστε Ελληνικά και δρούμε Εθνικιστικά.
Ανακεφαλαιώνοντας την απάντηση στο ποιος, εννοούμε «εγώ». Ο κάθε ένας που αισθάνεται Έλληνας και Ε.Μ.Ε.Ι.Σ, όλοι μαζί που νοιώθουμε την υποχρέωση να αναλάβουμε την ευθύνη της Μεγάλης Αποστολής προσφοράς στην Πατρίδα.
β. ΤΙ;
Τι πρέπει να κάνουμε Ε.Μ.Ε.Ι.Σ; Τι έχουμε ως αποστολή να εκτελέσουμε; Σε πρώτη φάση, πρέπει να διαθέσουμε κάθε δυνατότητα που έχουμε για να βοηθήσουμε την ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗ της κοινωνίας μας. Να προβάλουμε και να αναπτύξουμε τις αρετές του Ελληνισμού. Να πολεμήσουμε το διεθνισμό που μας έχουν επιβάλλει οι ξένοι, στα πλαίσια του πολυπολιτισμού και της παγκόσμιας διακυβέρνησης. ΄Ηδη η ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗΣ που έχει ξεκινήσει το «ΉΛΕΚΤΡΟΝ», με τις εκπομπές του, έχει δημιουργήσει μια στέρεη βάση πάνω στην οποία μπορούμε να εδραιώσουμε την προσπάθεια του Ε.Μ.Ε.Ι.Σ.. Απομένει να βρούμε τους τρόπους που θα βοηθήσουν την ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗ να ολοκληρώσει το σκοπό της. Δεν αρκεί μόνον η φιλική διάθεση ευνοϊκής αποδοχής των σκοπών της Επανελλήνισης. Απαιτούνται συγκεκριμένες δράσεις. Η σκέψη και οι ευχές είναι καλές, αλλά για να αποδώσουν καρπούς χρειάζεται να ξεπεράσουμε την καθημερινότητα και τις βιωτικές μας ανάγκες και να κάνουμε το κάτι παρά πάνω. Να κινητοποιήσουμε το συγγενικό και φιλικό μας περίγυρο σε πρώτη φάση, για να αυξήσουμε τη δύναμή μας. Να πείσουμε ότι μπορούμε πολλά να επιτύχουμε με έστω και λίγη προσπάθεια. Το ερώτημα, «από μένα εξαρτάται η σωτηρία του τόπου;» πρέπει να εκλείψει. Να αντικατασταθεί με την πίστη ότι «ναι και από εμένα εξαρτάται η σωτηρία της πατρίδος» και η ανακοπή της καταστροφικής της πορείας, που η άφρωνα πολιτική των πολιτικών ηγετών, τους οποίους επέλεξε ο ελληνικός λαός να τον κυβερνήσουν, απεργάζεται όχι το καλό, αλλά την καταστροφή του Ελληνισμού.
Ναι, λοιπόν και εγώ μπορώ να βάλω ένα λιθαράκι για να χτιστεί το ανάχωμα που απαιτείται για να συγκρατήσει το χείμαρρο της καταστροφικής πορείας του τόπου.
Έτσι προκύπτει η ανάγκη να ανακαλύψει ο κάθε ένας μας τι μπορεί να προσφέρει σ’αυτή την προσπάθεια της ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗΣ, από το πιο απλό, την ενημέρωση και την παρότρυνση των γύρω από εμάς ανθρώπων να συστρατευθούν και αυτοί στον αγώνα που κάνει το Ε.Μ.Ε.Ι.Σ., μέχρι της αγοράς και διαδόσεως των βιβλίων που προβάλλει η ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΙΣ από τις τηλεοράσεις και το διαδίκτυο. Είναι τεράστια τα έξοδα τα οποία έχει αναλάβει το «ΗΛΕΚΤΡΟΝ» και όλοι οι συγγραφείς των βιβλίων που εκδίδει έχουν παραιτηθεί παντός πνευματικού δικαιώματός τους, για να βοηθήσουν το σκοπό της ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗΣ, που μας φέρνει όλο και πιο κοντά στην επαφή με τις ρίζες μας και μας κάνει κοινωνούς του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού, που ηγεμονεύει της ανθρωπότητας και μας γεννά αισθήματα περηφάνειας και υπεροχής, κάνοντας τον πολυπολιτισμό να θεωρείται ιεροσυλία γιατί αμαυρώνει την καθαρότητα και ιερότητα του ελληνικού πολιτισμού.
Αλλά πέρα από την ευνοϊκή σκέψη μας, την ηθική συμπαράστασή μας και την υποστήριξή μας, απαιτείται η υλική βοήθεια και συμμετοχή. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την αγορά βιβλίων από το «ΗΛΕΚΤΡΟΝ». Ο κάθε ένας μας μπορεί να αναζητήσει στον περίγυρό του, στο συγγενικό και φιλικό περιβάλλον του ανθρώπους και επιχειρήσεις που θα ήθελαν να διαφημισθούν από την ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗ είτε μέσω της τηλεόρασης, είτε μέσω του διαδικτύου. Ακόμη να πείσουμε μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις να αγοράσουν βιβλία του ΗΛΕΚΤΡΟΝ και να δωρίσουν στο προσωπικό τους συμβάλλοντας και στην εξάπλωση της Ελληνικής Εθνικής ιδεολογίας, αλλά και στην υλική βοήθεια της συλλογικής προσπάθειας.
Η κριτική για το τι κάνουν οι άλλοι, ή τι δεν κάνουν, για το αν αυτό που κάνουν ωφελεί την κοινή προσπάθεια ή όχι , αποτελεί εύκολο δρόμο αποφυγής οποιασδήποτε δράσεως. Αντιθέτων αντιλήψεων άνθρωποι υπάρχουν, δυστυχώς, πολλοί που θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευθούν την όποια, έστω και καλόπιστη κριτική. Οι διεθνιστές καραδοκούν για να σπείρουν την αμφιβολία ανάμεσα σ’αυτούς που πιστεύουν στην Ελλάδα, πονούν για την Ελλάδα αγωνίζονται για την επικράτηση της Ελληνικής και όχι της διεθνιστικής ιδεολογίας του πολυπολιτισμού.
Ο κάθε ένας μας, πρέπει να ψάξει μέσα του, να προσδιορίσει τις δυνατότητες του, να προγραμματίσει τη δράση του και να ενημερώσει τους υπευθύνους της προσπάθειας αυτής, γι’ αυτά τα οποία μπορεί ο ίδιος να κάνει ώστε να υπάρξει, σε συνδυασμό με ενέργειες άλλων, το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα. Συνοψίζοντας το τι πρέπει να κάνουμε καταλήγουμε στα ακόλουθα:
1. Nα κινητοποιήσουμε τους Έλληνες ξεκινώντας από τον περίγυρό μας, ώστε να αντιδράσουν στην καταστροφική εθνοδιαλυτική πορεία, που έχουν εξυφάνει ξένα κέντρα τα οποία έχουν εξαγοράσει μειωμένης Εθνικής συνειδήσεως Έλληνες, να παίξουν το παιχνίδι τους όπως, δυστυχώς, γινόταν στην ιστορία των Ελλήνων.
2. Να προβάλλουμε κάθε δημιουργική προσπάθεια στην κατεύθυνση της ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΕΩΣ και να βοηθήσουμε ηθικά και υλικά το «ΗΛΕΚΤΡΟΝ» να συντηρήσει, να προβάλει και να επεκτείνει τη δράση του Ενωτικού Μετώπου Ε.Μ.Ε.Ι.Σ.
3. Να δημιουργήσουμε πυρήνες Εθνικής Εστίας σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ελληνικής Επικράτειας, αλλά και στο εξωτερικό, όπου υπάρχουν Έλληνες, ώστε η φωνή μας, πειστική, να φθάνει μέχρι και την τελευταία γωνιά του Ελληνισμού.
4. Να εξουδετερώσουμε τους διεθνιστές ανθέλληνες και τις εθνοδιαλυτικές δράσεις τους.
5. Να ξαναβρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα ως Έλληνες, με ότι μας συνοδεύει ως ιστορία και πολιτισμός.
γ. ΠΟΥ;
Ως απάντηση στο πού, θα πρέπει να προσδιορισθεί ο τόπος δράσεως. Στο στρατό, όταν ανατίθεται μια πολεμική αποστολή, προσδιορίζεται επακριβώς ο τόπος στον οποίο θα δράσει αυτός (μικρή ή μεγάλη μονάδα), στον οποίο ανατίθεται η συγκεκριμένη αποστολή. Στην προκειμένη όμως περίπτωση, τόπος εννοείται ο άνθρωπος που διαμένει στην Ελλάδα αλλά και εκτός αυτής. Χώρος στον οποίο καλούμεθα οι Έλληνες να δράσουμε δεν είναι κάποιο εδαφικό διαμέρισμα, αλλά ο ψυχισμός των ανθρώπων. Είναι ο χώρος που φωλιάζουν οι ιδέες. Εκεί που δημιουργούνται οι ιδεολογίες που κατευθύνουν τις μάζες. Είναι το θυμικό των ανθρώπων που κινητοποιεί τις δυνάμεις δράσεως. Σ’ αυτό το χώρο, το δύσκολο τον πολύ ευαίσθητο είμαστε υποχρεωμένοι να ενεργήσουμε. Συνεπώς, απαιτούνται προσεκτικές, λεπτές και στοχευμένες ενέργειες για να υπάρχει αποτέλεσμα . Στόχος δεν είναι τα πρόσωπα ως προσωπικότητες, καίτοι τα πρόσωπα είναι οι φορείς των ιδεών. Στόχος πρέπει να είναι οι ιδεολογίες διότι τα πρόσωπα σήμερα έχουν την α΄ ιδεολογία και αύριο την β΄. Είναι στη φύση του ανθρώπου να εξελίσσεται και να μεταβάλλεται στις θέσεις και απόψεις του.
Οφείλουμε να αρθούμε πάνω από πρόσωπα και να στοχεύσουμε στο ιδανικό. Εκεί που πλάθεται και μορφοποιείται η συνείδηση του ατόμου. Και στον τομέα αυτό ο ελληνικός πολιτισμός και η ελληνική ιστορία, μας παρέχουν ακαταμάχητα όπλα για τον ωραίο αγώνα μας. Το «ΗΛΕΚΤΡΟΝ» με τις εκδόσεις του, αποτελεί ένα υπέροχο σχολείο που διδάσκει και φρονηματίζει. Αιχμής του είναι η «ΕΠΑΝΕΛΛΗΣΙΣΙΣ» στην οποία πρέπει να συστρατευθούμε . Η πειθώ είναι το όπλο μας . Να πείσουμε και όχι να επιβάλουμε. Η επιβολή απαιτεί υλική δύναμη επιβολής και αντέχει όσο διατηρείται η δύναμη, ώσπου να βρεθεί μια άλλη μεγαλύτερη δύναμη να την απομακρύνει. Ενώ η πειθώ επιβάλλεται στην ιδεολογία. Κυριαρχεί στην ψυχή και διαρκεί για πάντα, εφ’όσον στηρίζεται στα διαχρονικά ιδανικά και μεταφέρεται με την διαδοχή των γενεών. Μεταλαμπαδεύεται από τη μια γενιά στην άλλη και διατηρείται πάντα ακμαία και κυρίαρχη.
Εκεί, συνεπώς που διαμορφώνονται, ριζώνουν και αναπτύσσονται οι ιδεολογίες, πρέπει να στοχεύσουμε. Και μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά επιφέρει το αποφασιστικό αποτέλεσμα. Οι Έλληνες, που δεχόμαστε ως απαραίτητη προϋπόθεση τη διατήρηση και την κυριαρχία του Ελληνισμού, που πιστεύουμε ότι η ύπαρξη της Ελληνικής φυλής στηρίχθηκε πάντοτε στα διαχρονικά της ιδανικά έστω και φθαρμένα και ταλαιπωρημένα από τους εκάστοτε νεολογισμούς, τους δήθεν προοδευτισμούς και νεοιδεατισμους, αλλά πάντοτε ζωντανά και αναλλοίωτα, ιδανικά της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας, οφείλουμε να αγωνισθούμε για να έλθει ξανά η Άνοιξη του Ελληνισμού, ν’ ανθίσει πάλι το χαμόγελο της αισιοδοξίας και ο Ελληνισμός να ξαναβρεί το δρόμο, που του έχει ορίσει η Μοίρα, (ο Θεός), να ηγεμονεύει της ανθρωπότητος.
Ο ψυχισμός του ανθρώπου είναι ένας πολύ πολύπλοκος μηχανισμός, που απαιτεί μεγάλη προσοχή και λεπτούς χειρισμούς. Κάθε άνθρωπος έχει διαμορφώσει, σύμφωνα με το περιβάλλον στο οποίο ζει και κινείται, μια προσωπικότητα που τον εκφράζει. Αυτή η προσωπικότητα δέχεται, μέρα και νύχτα έναν ανελέητο βομβαρδισμό πληροφοριών, τις περισσότερες φορές αντιτιθεμένων και αλληλοσυγκρουομένων. Και καλείται κάθε άτομο να επιλέξει και να στηριχθεί σ’αυτό που πιστεύει ότι είναι το ορθό και το πρέπον. Η μεγάλη ελευθεροεπικοινωνία επιτείνει ακόμα περισσότερο το πρόβλημα και τη σύγχυση και παρατηρείται το φαινόμενο της απαξίας των νέων κυρίως ανθρώπων, να μπουν στη διαδικασία της κριτικής των διαδιδομένων πληροφοριών.
Και παρακολουθούμε τίτλους νεανικών κυρίως εκπομπών στην τηλεόραση, αλλά και στο ραδιόφωνο, όπως «ότι να'ναι», «όλα ξεκόλα» με συνεχή συνθήματα «ΥOLO» που σημαίνει «κάνε ότι σου κατέβει» και η σύγχυση γίνεται ακόμη εντονώτερη.
Και ΕΜΕΙΣ καλούμεθα να πείσουμε, όχι να επιβάλουμε. ‘Όμως στο δύσκολο αυτό έργο δε μας λείπουν τα κατάλληλα όπλα, που ο χρόνος τα έχει επιβάλλει ως τα πλέον αποτελεσματικά.
Και πρώτα-πρώτα είναι το παράδειγμα. Δεν πείθεις όταν αυτό που διακηρύσσεις δε το τηρείς ο ίδιος. Πρέπει αυτό που διδάσκεις και απαιτείς από τους άλλους να κάνουν, οφείλεις πρώτος εσύ να το εφαρμόζεις. Όταν απαιτείς λιτότητα πρέπει και εσύ να ζεις στη λιτότητα. Όταν ζητάς θυσίες πρέπει και εσύ να θυσιάζεσαι. Όταν προτρέπεις τους άλλους να αγωνίζονται πρέπει να δίνεις το παράδειγμα του αγωνιστού και να παρέχεις τα μέσα και τον τρόπο που οι άλλοι θα αγωνισθούν. Όταν ασκείς μια διοίκηση, οφείλεις να διοικείς δια του παραδείγματος και να αποτελείς το υπόδειγμα των διοικουμένων. Τότε μόνον πείθεις.
Έπειτα, βασικό στοιχείο της πειθούς είναι η αλήθεια. Είναι γεγονός ότι η αλήθεια έχει πολλές μορφές και κάθε ένας προσπαθεί να την βάλει στα μέτρα του, σ΄ότι τον συμφέρει. Η προπαγάνδα χρησιμοποιεί πάντα ένα μέρος της αλήθειας για να είναι πιστευτή. Η ολοκληρωμένη και αντικειμενική αλήθεια είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της προπαγάνδας. Γι’αυτό η πλήρης αλήθεια είναι ένα από τα βασικά στοιχεία της πειθούς . « Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια» λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Και την αλήθεια τη βρίσκουμε στην ιστορία και στη λογική. Συνεπώς τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούμε στο λόγο μας πρέπει να στηρίζονται στην αλήθεια γιατί αλλιώς δεν πείθουμε.
Άλλο στοιχείο που πρέπει να βγαίνει από τον αγώνα που κάνουμε είναι η πίστη σ’ αυτόν και το αποτέλεσμά του. Αν δεν πιστεύουμε σε αυτό που κάνουμε τότε φαίνεται και δημιουργεί αρνητικές εντυπώσεις και το παιχνίδι χάνεται. Η ψεύτικη προσπάθεια διακρίνεται από μακριά και επιτυγχάνεται το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα. Απαιτείται συνεπώς πίστη σ’αυτό που επιχειρούμε, γιατί διαφορετικά δεν πείθουμε και Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. πρέπει να στοχεύουμε στην πειθώ.
Η επανάληψη είναι ακόμη ένα στοιχείο της πειθούς. Η επανάληψη πείθει γιατί είναι η μητέρα της μάθηση . Η επανάληψη των επιχειρημάτων που χρησιμοποιούνται στο λόγο, μπορεί από πρώτη εκτίμηση να δημιουργεί την εντύπωση του ανιαρού, αλλ’αυτό εντυπώνεται στο υποσυνείδητο και αυτόματα δημιουργεί την αίσθηση του οικείου, του φιλικού που σιγά σιγά γίνεται δικό του αίσθημα, δικό του πιστεύω.
«Ο επιμένων νικά » είναι μια συνήθης έκφραση για την επιτυχία και η επιμονή δε θα μπορούσε να λείψει από απο την προσπάθεια μας. Η αποτυχία σ ’οποιαδήποτε προσπάθεια βεβαίως αποκαρδιώνει τον επιχειρούντα, αλλά εκεί διαφοροποιείται ο ικανός αγωνιστής. Δεν απογοητεύεται, δεν σταματά την προσπάθεια, αλλ΄επιμένει στο σκοπό του, τον οποίο πάντοτε σχεδόν επιτυγχάνει με την επιμονή του.
Ανακεφαλαιώνοντας την απάντηση στο που πρέπει να ενεργήσουμε, καταλήγουμε ότι πρέπει να στοχεύσουμε στον ψυχισμό των Ελλήνων, εκεί που διαμορφώνονται οι ιδέες και διαπλάθονται οι συνειδήσεις, παρέχοντες τον εαυτό μας ως παράδειγμα και χρησιμοποιούντες την αλήθεια και μόνον, την πίστη μας στο σκοπό, την επιμονή μας και την επανάληψη, να διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες αποδοχής και πειθούς.
δ. Πότε;
Εκεί, συνεπώς που διαμορφώνονται, ριζώνουν και αναπτύσσονται οι ιδεολογίες, πρέπει να στοχεύσουμε. Και μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά επιφέρει το αποφασιστικό αποτέλεσμα. Οι Έλληνες, που δεχόμαστε ως απαραίτητη προϋπόθεση τη διατήρηση και την κυριαρχία του Ελληνισμού, που πιστεύουμε ότι η ύπαρξη της Ελληνικής φυλής στηρίχθηκε πάντοτε στα διαχρονικά της ιδανικά έστω και φθαρμένα και ταλαιπωρημένα από τους εκάστοτε νεολογισμούς, τους δήθεν προοδευτισμούς και νεοιδεατισμους, αλλά πάντοτε ζωντανά και αναλλοίωτα, ιδανικά της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας, οφείλουμε να αγωνισθούμε για να έλθει ξανά η Άνοιξη του Ελληνισμού, ν’ ανθίσει πάλι το χαμόγελο της αισιοδοξίας και ο Ελληνισμός να ξαναβρεί το δρόμο, που του έχει ορίσει η Μοίρα, (ο Θεός), να ηγεμονεύει της ανθρωπότητος.
Ο ψυχισμός του ανθρώπου είναι ένας πολύ πολύπλοκος μηχανισμός, που απαιτεί μεγάλη προσοχή και λεπτούς χειρισμούς. Κάθε άνθρωπος έχει διαμορφώσει, σύμφωνα με το περιβάλλον στο οποίο ζει και κινείται, μια προσωπικότητα που τον εκφράζει. Αυτή η προσωπικότητα δέχεται, μέρα και νύχτα έναν ανελέητο βομβαρδισμό πληροφοριών, τις περισσότερες φορές αντιτιθεμένων και αλληλοσυγκρουομένων. Και καλείται κάθε άτομο να επιλέξει και να στηριχθεί σ’αυτό που πιστεύει ότι είναι το ορθό και το πρέπον. Η μεγάλη ελευθεροεπικοινωνία επιτείνει ακόμα περισσότερο το πρόβλημα και τη σύγχυση και παρατηρείται το φαινόμενο της απαξίας των νέων κυρίως ανθρώπων, να μπουν στη διαδικασία της κριτικής των διαδιδομένων πληροφοριών.
Και παρακολουθούμε τίτλους νεανικών κυρίως εκπομπών στην τηλεόραση, αλλά και στο ραδιόφωνο, όπως «ότι να'ναι», «όλα ξεκόλα» με συνεχή συνθήματα «ΥOLO» που σημαίνει «κάνε ότι σου κατέβει» και η σύγχυση γίνεται ακόμη εντονώτερη.
Και ΕΜΕΙΣ καλούμεθα να πείσουμε, όχι να επιβάλουμε. ‘Όμως στο δύσκολο αυτό έργο δε μας λείπουν τα κατάλληλα όπλα, που ο χρόνος τα έχει επιβάλλει ως τα πλέον αποτελεσματικά.
Και πρώτα-πρώτα είναι το παράδειγμα. Δεν πείθεις όταν αυτό που διακηρύσσεις δε το τηρείς ο ίδιος. Πρέπει αυτό που διδάσκεις και απαιτείς από τους άλλους να κάνουν, οφείλεις πρώτος εσύ να το εφαρμόζεις. Όταν απαιτείς λιτότητα πρέπει και εσύ να ζεις στη λιτότητα. Όταν ζητάς θυσίες πρέπει και εσύ να θυσιάζεσαι. Όταν προτρέπεις τους άλλους να αγωνίζονται πρέπει να δίνεις το παράδειγμα του αγωνιστού και να παρέχεις τα μέσα και τον τρόπο που οι άλλοι θα αγωνισθούν. Όταν ασκείς μια διοίκηση, οφείλεις να διοικείς δια του παραδείγματος και να αποτελείς το υπόδειγμα των διοικουμένων. Τότε μόνον πείθεις.
Έπειτα, βασικό στοιχείο της πειθούς είναι η αλήθεια. Είναι γεγονός ότι η αλήθεια έχει πολλές μορφές και κάθε ένας προσπαθεί να την βάλει στα μέτρα του, σ΄ότι τον συμφέρει. Η προπαγάνδα χρησιμοποιεί πάντα ένα μέρος της αλήθειας για να είναι πιστευτή. Η ολοκληρωμένη και αντικειμενική αλήθεια είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της προπαγάνδας. Γι’αυτό η πλήρης αλήθεια είναι ένα από τα βασικά στοιχεία της πειθούς . « Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια» λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Και την αλήθεια τη βρίσκουμε στην ιστορία και στη λογική. Συνεπώς τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούμε στο λόγο μας πρέπει να στηρίζονται στην αλήθεια γιατί αλλιώς δεν πείθουμε.
Άλλο στοιχείο που πρέπει να βγαίνει από τον αγώνα που κάνουμε είναι η πίστη σ’ αυτόν και το αποτέλεσμά του. Αν δεν πιστεύουμε σε αυτό που κάνουμε τότε φαίνεται και δημιουργεί αρνητικές εντυπώσεις και το παιχνίδι χάνεται. Η ψεύτικη προσπάθεια διακρίνεται από μακριά και επιτυγχάνεται το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα. Απαιτείται συνεπώς πίστη σ’αυτό που επιχειρούμε, γιατί διαφορετικά δεν πείθουμε και Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. πρέπει να στοχεύουμε στην πειθώ.
Η επανάληψη είναι ακόμη ένα στοιχείο της πειθούς. Η επανάληψη πείθει γιατί είναι η μητέρα της μάθηση . Η επανάληψη των επιχειρημάτων που χρησιμοποιούνται στο λόγο, μπορεί από πρώτη εκτίμηση να δημιουργεί την εντύπωση του ανιαρού, αλλ’αυτό εντυπώνεται στο υποσυνείδητο και αυτόματα δημιουργεί την αίσθηση του οικείου, του φιλικού που σιγά σιγά γίνεται δικό του αίσθημα, δικό του πιστεύω.
«Ο επιμένων νικά » είναι μια συνήθης έκφραση για την επιτυχία και η επιμονή δε θα μπορούσε να λείψει από απο την προσπάθεια μας. Η αποτυχία σ ’οποιαδήποτε προσπάθεια βεβαίως αποκαρδιώνει τον επιχειρούντα, αλλά εκεί διαφοροποιείται ο ικανός αγωνιστής. Δεν απογοητεύεται, δεν σταματά την προσπάθεια, αλλ΄επιμένει στο σκοπό του, τον οποίο πάντοτε σχεδόν επιτυγχάνει με την επιμονή του.
Ανακεφαλαιώνοντας την απάντηση στο που πρέπει να ενεργήσουμε, καταλήγουμε ότι πρέπει να στοχεύσουμε στον ψυχισμό των Ελλήνων, εκεί που διαμορφώνονται οι ιδέες και διαπλάθονται οι συνειδήσεις, παρέχοντες τον εαυτό μας ως παράδειγμα και χρησιμοποιούντες την αλήθεια και μόνον, την πίστη μας στο σκοπό, την επιμονή μας και την επανάληψη, να διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες αποδοχής και πειθούς.
δ. Πότε;
Η απάντηση είναι, χθες. Η απάντηση είναι τώρα. Η απάντηση είναι, συνεχώς.
Ο αγώνας για να κρατηθεί ζωντανή η ιδέα του Ελληνισμού, του εθνικιστικού Ελληνισμού πρέπει να είναι άχρονος δηλαδή να μην περιορίζεται χρονικά, να είναι συνεχής και χωρίς διακοπή. Και τούτο γιατί οι εθνοδιαλυτικές προσπάθειες δεν σταματούν ποτέ. Γιατί είναι ελληνικό προϊόν και οι Λεωνίδες αλλά και οι Εφιάλτες. Αμέσως μόλις επικρατήσει η ιδεολογία του Ελληνισμού κινητοποιείται ο διεθνισμός, ως αντίθετος δύναμις, ο οποίος μάλιστα χρησιμοποιών τον δήθεν ανθρωπισμό, κατορθώνει και διαλύει ότι με τόσο κόπο κατόρθωσε να πετύχει ο εθνισμός για το έθνος και το λαό.
Για το λόγο αυτό η προσπάθεια ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΕΩΣ, η προσπάθεια επαναφοράς στις ρίζες μας, στις αείροες πηγές του ελληνικού πνεύματος πρέπει να είναι συνεχείς και ακαταπόνητοι. Δεν επιτρέπεται ο εφησυχασμός. Μικρές – μικρές δυνάμεις εμφορούμενες από την ελληνική ιδεολογία των συμπατριωτών οφείλουν να ενωθούν τώρα, για να επιτύχουν δυναμικόν αποτέλεσμα. Ο χρόνος παρέρχεται και κάθε μικρή δύναμη απογοητεύεται, αποδυναμώνεται και αυτοδιαλύεται. Το ενωτικό μέτωπο Ε.Μ.Ε.Ι.Σ έχει σημάνει το σάλπισμα «ΠΡΟΧΩΡΕΙΤΕ», αλλά σε ένα ενιαίο σύνολο, σε μια συντεταγμένη προσπάθεια.
Ο χρόνος της πολιτιστικής προπαρασκευής της κοινωνίας έχει ολοκληρωθεί και απομείνει η υλοποίηση της ενώσεως των Ελλήνων πατριωτών, που πρέπει να πραγματοποιηθεί τώρα πριν είναι πολύ αργά.
ε. ΓΙΑΤΙ ;
Μετά από τις απαντήσεις που δώσαμε στα προηγούμενα ερωτήματα «ΠΟΙΟΣ», «ΠΟΥ», «ΤΙ», «ΠΟΥ», «ΠΟΤΕ», φθάνουμε στο τελευταίο και το κυριότερο στο «ΓΙΑΤΙ» πρέπει να γίνουν όλα αυτά . Καταλήγουμε, ήδη , στο βασικό ερώτημα: για ποιο σκοπό να μπούμε σε αυτή την επίμονη, ψυχοφθόρα και ευρωβόρα δοκιμασία, χωρίς κανένα προσωπικό όφελος; Γιατί να αναλάβουμε ένα δύσκολο αγώνα, χωρίς να μας αναγκάσει κάποιος; Γιατί και για ποιόν να αγωνιστούμε;
Είναι γεγονός ότι Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. οι ίδιοι αναθέσαμε στον εαυτό μας αυτή τη μεγάλη αποστολή. Κανείς δεν μας ανάγκασε. Απλώς βάλαμε στην άκρη οποιεσδήποτε υλικές απολαβές και επιδιώξεις εγκολπωθήκαμε τις ανησυχίες μας για την Ελλάδα και βγάλαμε από τα μύχια της ψυχής μας αυτό που ξεχύλιζε εκεί, την αγάπη μας για την πατρίδα και το έθνος το Ελληνικό. Ξεχύθηκε από μέσα μας σαν χείμαρρος το χρέος μας στη ράτσα και πήραμε την απόφαση να αγωνιστούμε για την επιβίωση της Ελληνικής φυλής, που σιγά-σιγά, αλλά σταθερά χάνεται .
Γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες της κατρακύλας της Ελληνικής κοινωνίας όλο και πιο βαθιά στου κακού τη σκάλα και τάξαμε στον εαυτό μας να γίνουμε ανάχωμα για να σταματήσει ο κατήφορος. Πιστέψαμε στη δύναμη που βγαίνει από την ψυχή του Έλληνα και σαλπίσαμε το «ΕΛΞΑΤΕ ΣΠΑΘΗΝ».
Και τώρα οφείλουμε να κινητοποιήσουμε αυτή την ψυχική δύναμη όλων όσων σκέπτονται ελληνικά, ώστε να καταστεί κυρίαρχη, για να αντιμετωπίσει όλες τις διαλυτικές του Έθνους δυνάμεις. Το βλέπουμε όλοι πως η Ελλάδα χάνεται.
Η ένωση των Ελλήνων πατριωτών προβάλλει ως αδήρητος ανάγκη για την επιβίωση του Ελληνικού Έθνους. Κανένας Έλληνας στην ψυχή δεν έχει το δικαίωμα να μείνει πίσω, να αδιαφορήσει. Κι αν έχει διαφορετικές εκτιμήσεις ως προς την υλοποίηση αυτής της ενωτικής προσπαθίας, οφείλει να προσέλθει σε ένα διάλογο για να εκθέσει τις απόψεις του, να τις τεκμηριώσει και να πείσει ή να πεισθεί. Η έκφραση ατεκμηριώτων θέσεων και γνωμών, δεν αποτελούν τρόπον εποικοδομητικού διαλόγου. Η απάντησις, λοιπόν, στο γιατί, συνοψίζεται στο ότι είμαστε Έλληνες και ως Έλληνες, φρουροί του Ελληνισμού και της απρόσκοπτης διαδοχής των γενεών, οφείλουμε να άρουμε το σταυρό όπου μας αναλογεί και να παραδώσουμε την Ελλάδα ακέραιη, ισχυρή και μεγαλωμένη στις γενιές που ακολουθούν. Η απάντησις είναι για να ξαναπάρουμε ότι χάσαμε ως Έθνος και να προστατεύσουμε ό,τι δικό μας κινδυνεύει.
4. ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Το Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. και ως ονομασία, αλλά και ως κυριολεξία δεν είναι ιδιοκτησία ενός, γιατί ανήκει σε όλους όσοι αγωνίζονται για την Ελλάδα και κάθε ένας έχει τη θέση του σ’ αυτή τη σκεπή. Όλοι εμείς που αισθανόμαστε, ως χρέος Εθνικό στη ράτσα μας, την ανιδιοτελή προσφορά μας στο Έθνος και την Πατρίδα, ανήκουμε στο Ε.Μ.Ε.Ι.Σ, που πρέπει να γιγαντωθεί, για να αποδείξει τι μπορούν οι Έλληνες να επιτύχουν όταν ενωθούν και ομονοήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου