Η 19η Μαΐου έχει καθιερωθεί, με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων το 1994 (Α.Παπανδρέου), ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων. Από το 1915 άρχισε συστηματικά η δίωξη και εξόντωση των Ελλήνων του Πόντου. Ιδιαίτερα εντάθηκαν οι διώξεις από το 1916 όταν οι Ρώσοι καταλαμβάνουν την Σαμψούντα, καθώς θα θεωρηθεί από τους Τούρκους ότι οι Πόντιοι συνέδραμαν πολεμικώς τους Ρώσους. Τότε σχηματίζεται η ανεξάρτητη κυβέρνηση της Τραπεζούντας με επικεφαλής τον μητροπολίτη της Χρύσανθο.
Σημαντικές φυσιογνωμίες του ποντιακού αγώνος υπήρξαν ο μητροπολίτης Αμάσειας Γερμανός Καραβαγγέλης και ο έμπορος εκ Κερασούντος Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης. Ο τελευταίος είχε συγκροτήσει από το 1917 στο Παρίσι τον Εθνικό Σύνδεσμο Ποντίων και είχε οργανώσει το πρώτο Παμποντιακό συνέδριο στην Μασσαλία τον Φεβρουάριο του 1918. Θα κυκλοφορήσει χάρτες του Πόντου και θα καλέσει με επιστολές τις δυνάμεις της Αντάντ να επέμβουν υπέρ της ανεξαρτησίας του Πόντου. Διακεκριμένοι πολέμαρχοι των περιοχών του δυτικού πόντου υπήρξαν οι Βασίλ Αγάς (Βασίλειος Ανθόπουλος), Αντών Πασάς (Αντώνιος Χατζηελευθερίου) και ο λεγόμενος Κολοκοτρώνης του Πόντου Κοτζά Αναστάς (Αναστάσιος Παπαδόπουλος). Στον ανατολικό Πόντο έδρασε ο Σανταίος καπετάν Ευκλείδης Κουρτίδης.
Παρά τις εκκλήσεις των μητροπολιτών προς τις κυβερνήσεις Βενιζέλου και αργότερα του Γούναρη, δεν θα σταλούν δυνάμεις του ελληνικού στρατού στον Πόντο. Έτσι οι Πόντιοι θα προχωρήσουν στην δημιουργία ομοσπονδίας με τους Αρμενίους τον Ιανουάριο του 1920. Αυτή όμως θα λήξει με την ήττα του αρμενικού στρατού τον Νοέμβριο στο Ερζερούμ από τους κεμαλικούς.
Η σκληρότερη περίοδος για τους Ποντίους υπήρξε αυτή του 1919-1922. Στις 19 Μαΐου του 1919 (ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων) εισέρχεται στην Σαμψούντα ο Μουσταφά Κεμάλ και κηρύσσει τον αγώνα εναντίον των Ελλήνων του Πόντου. Σε αυτό πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ο Τοπάλ Οσμάν (πρώην δήμαρχος Κερασούντας και αιμοσταγής αρχηγός τσετών) που προβαίνει σε πραγματικές θηριωδίες κάτω από την κάλυψη του Κεμάλ. Ο τελευταίος μάλιστα θα στείλει και τακτικό στρατό της τάξεως των δυο μεραρχιών για να αντιμετωπίσει το αντάρτικο. Μέχρι το 1922 εξοντώθηκαν 353.000 Πόντιοι.
Με την ανταλλαγή των πληθυσμών ολόκληρο το Ελληνικό στοιχείο εξαφανίστηκε από τον Πόντο και ο Κεμάλ Ατατούρκ στις 13 Αυγούστου του 1923, ανεφώνησε: "Επιτέλους τους ξεριζώσαμε". Μια ολόκληρη ελληνική περιοχή έσβησε βίαια και παραμένουν μόνον λείψανα για να θυμίζουν ότι κάποτε εκεί επί αιώνες άκμαζε ο Ελληνισμός. Το Ποντιακό στοιχείο όμως δεν χάθηκε. Διατηρεί ακέραιες τις παραδόσεις του και μας ξαναθυμίζει, σε κάθε ευκαιρία, την υποχρέωση που έχουμε ως Έθνος να υλοποιήσουμε το μήνυμα του "πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ΄ναι".
Το Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. τιμά τον Ποντιακό Ελληνισμό και θα αγωνισθεί για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων, όχι μόνον από την Αυστραλία, αλλά από τον Ο.Η.Ε. Η δήλωση του τέως Υπουργού Νικολάου Φίλη, που ονόμασε την Γενοκτονία των Ποντίων, Εθνοκάθαρση, εμπίπτει στις διατάξεις του Αντιρατσιστικού νόμου και καλούμε τις νομικές υπηρεσίες των κομμάτων και την Δικαιοσύνη να επέμβει, γιατί αμφισβητήθηκε ομόφωνη απόφαση της Βουλής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου