ΕΘΝΙΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ

(Χρέος και προδοσία)         (

Από τα πανάρχαια χρόνια οι Έλληνες αντεµετώπιζαν τας επιδροµάς των κάθε λογής βαρβάρων, στον Ελληνικόν χώρον.

Η Ελλάς εδαφικώς δεν ήτο όπως τώρα. Επί χιλιετία ς ο Ελληνικός χώρος προς Ανατολάς περιελάµβανε την Μικράν Ασίαν, µε αξιολόγους πόλεις στας παραλίας του Αιγαίου, του Ευξείνου Πόντου και στο εσωτερικό της. Προς Δυσµάς ήκµαζε η ονοµαστή Μεγάλη Ελλάς, που περιλάµβανε την Κάτω Ιταλίαν (Καλαυρία, Απουλία, Λευκανία κ.τ.λ.) την Σικελίαν, την Κορσικήν (Κύρνος) την Μάλιαν (Μελίτη) την Σαρδηνίαν (Σάρδω) και φυσικά όλας τας νήσους του Ιονίου Πελάγους.
Προς Βορράν τα σύνορά µας έφθαναν µέχρι τον ποταµόν Ίστρον (Δούναβις) και προς Νότον σχεδόν ολόκληροι; η Β. Αφρική ανήκε στην Ελλάδα πρωτίστως µε το βασίλειον της Αιγύπτου (υπτία του Αιγαίου) των επιφανών Πτολεµαίων.
Ακόµη είχαµε τα Βασίλεια της Μέσης Ανατολής µε τους Σελεύκους και Α ντιόχους που επεξετείνονται στα λεγόµενα Ελληνοϊνδικά κράτη, στο βάθος της Ασίας.

Ο ανωτέρω παµµέγιστος Ελληνικός χώρος ηυξήθη ακόµη περισσότερον, πολύ περισσότερον επί βυζαντινης αυτοκρατορίας, η οποία κατέστη κοσµοκρατορία και ως κοσµοκρατορία περιέλαβε λαούς, εκτός του Ελληνικού, ο οποίος όµως εκυριάρχει και εκεί πολιτικώς και Στρατιωτικώς.

Αι κοσµοκρατορίαι των Ελλήνων, απέδειξαν τον µοναδικό Ελληνικό δυναµισµό στην ιστορία και στον πολιτισµό, αφού ουδείς άλλως λαός κατόρθωσε να πραγµατοποιήση κοσµοκρατορίαν, όπως εκάναµε εµείς όχι µία φορά, αλλά πολλάς.

Η ιστορική αλήθεια βεβαιώνει, ότι µόνον εµείς οι Έλληνες επί χιλιετίας διεµορφώσαµεν την παγκόσµιον ιστορίαν, η οποία επί χιλιετίας εταυτίζετο µε την ιστορίαν την Ελλάδος.

Αποδεδειγµένως λοιπόν επί χιλιετίας υπήρξαµε Λαός Κυρίων, Λαός αυτοκρατορικός, Λαός κοσµοκρατορικός, που εκυβέρνησε τους άλλους λαούς, που συλλήβδην ονοµάζαµεν βαρβάρους.

Ταυτοχρόνως ανεδείχθηµεν πρωτοδηµιουργοί του ανθρωπίνου πολιτισµού και τεχνοκρατίας. Εµείς εδώσαµε περιεχόµενον στον πνευµατικόν βίον µε την φιλοσοφίαν, κοινωνιολογίαν, πολιτικήν, νοµικήν πολιτειολογίαν, ηθικήν κ.τ.λ. µε τας καλάς τέχνας: µουσικήν, λογοτεχνίαν, ζωγραφικήν γλυπτική ν κ.τ.λ. µε τας επιστήµας: µαθηµατικά, ιατρική, αστρονοµία, φυσικήν κ.τ.λ.

Πώς θέλετε να το κάνωµεν; ευρέθη εις οποιονδήποτε αρχαίον λαόν π.χ. Μία κωµωδία; όχι. Μία φιλοσοφική Σχολή; όχι. Ένα θέατρον; όχι. Εγνώριζαν τον αθλητισµό; όχι κ.τ.λ. κ.τ.λ. Οι βάρβαροι έβλεπαν τα πνευµατικά και υλικά δηµιουργήµατά µας, τα εθαύµαζαν και προσεπάθουν να τα
µιµηθούν. Πράγµατι ήµεθα οι δάσκαλοι των.

Μήπως και τώρα δεν µας θαυµάζουν-έστω κι αν το κρύπτουν-αφού στα µουσεία των δεν εκθέτουν έργα των προγόνων των, αλλά έργα των Ελλήνων, τα οποία έκλεψαν και αδιαντρόπως τα ετοποθέτησαν στα µουσεία των, επειδή δεν έχουν κάτι να επιδείξουν ιδικό των και δι' αυτό δεν υπάρχουν µουσεία µε δηµιουργήµατα των προγόνων των Άγγλων, Γερµανών, Σκανδιναυών, Γάλλων κ.τ.λ.

Οι πολλοί αιώνες παρήρχοντο και ο Ελληνισµός υφιστάµενος την πίεσιν των πολυαρίθµων βαρβάρων ήρχισε να χάνη εδάφη και οι Ελληνικοί πληθυσµοί να µειούνται από τας σφαγάς των. Αι µαζικαί εισβολαί των βαρβάρων, η φυσική κόπωσις των Ελλήνων και κυρίως η Στρατιωτική εξασθένησίς των ωδήγησαν στην παρακµή του Ελληνικού Έθνους.

Συνεχώς ηττώµεθα Στρατιωτικώς, διότι πολιτιστικώς ουδέν µας έδωσαν οι ξένοι. Δεν επήραµε το παραµικρό από τους χθεσινού; και σηµερινούς βαρβάρους. Το µόνο που γνωρίζοµεν από εκείνους είναι αι επιδροµαί, αι σφαγαί, αι πυρπολήσεις των πόλεών µας και αι υποδουλώσεις του Ελληνικού πληθυσµού, που έζων και εξακολουθούν να ζουν στα Ελληνικά εδάφη, που οι βάρβαροι κατέκτησαν.

Έτσι αρχικώς, αλλά σταθερώς συρρικνούται ο Ελληνικός Χώρος. Το κράτος µας έπαυσε να εξουσιάζει τα Ελληνικά εδάφη, που σιγά-σιγά εχάνοντο και περιήρχοντο στην εξουσία των βαρβάρων κατακτητών. Τέλος µε το τραγικό µεγαλείο της θυσίας του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου έκλεισε η αυτοκρατορία µας µε ζωή χιλίων εκατόν ετών και ήρχισε η τουρκοκρατία.

Επί αιώνας το κράτος του Βυζαντίου απετέλει το φράγµα, που έσωσε την Ευρώπη, από τας βαρβαρικάς επιδροµάς, από τας ασιατικάς ορδάς Μογγόλων, Αβάρων, Σαρακηνών, Πατσινάκων, Ούννων, Βαράγγων, Γότθων, Περσών κ.τ.λ. όπως ακριβώς συνέβαινε στην αρχαιότητα, που εάν µας ενίκων οι Πέρσαι δεν θα υπήρχε Ευρώπη.

Τούτο άλλως τε συνεζητήθη στην ναυαρχίδα µεταξύ Ευρυβιάδου και Θεµιστοκλέου; στην Άνδρον, προ 2.500 ετών. Οι νικηταί της Σαλαµίνος απεφάσισαν, ότι έσωσαν την Ευρώπην από την Ασίαν.

Τότε το 480 Π.Χ. όταν ελέγαµε Ευρώπην ποία ήτο αύτη; υπήρχε Γερµανία; Γαλλία; Ισπανία; Βέλγιον, Ολλανδία; Πολωνία; Σκανδιναυϊκαί χώραι; Ουγγαρία; Βουλγαρία; Ρουµανία; Αλβανία; Αγγλία; όχι όλοι οι σηµερινοί Ευρωπαίοι ήσαν ανύπαρκτοι ως πολιτισµένοι άνθρωποι. Τι ήσαν; άγριοι, το πολύ ηµιάγριοι, χωρίς πόλεις, απλά στίφη ανθρωποειδών, που τώρα µας παριστάνουν τον σπουδαίο και οι δικοί µας γραικύλοι τους θαυµάζουν, ενώ την αλήθεια την εκφράζει η φωνή του Περικλέους Γιαννοπούλου, που µέσα από τον τάφο κραυγάζει: 

«Δεν θα κρίνετε εσείς τα χθεσινά αγριογούρουνα εµάς, αλλά εµείς εσάς και τον πολιτισµόν σας».

Γύρω στο 550 µ.Χ. επί αυτοκράτορος Ιουστίνου Β' νικητού των Περσών ερχόµεθα εις επαφήν µε µίαν πρωτόγονον ασιατικήν φυλήν µογγολικής καταγωγής, που µας έγιναν γνωστοί ως Τούρκοι, άλλως τουρκόχοιροι. Αι ορδαί των υπό µορφήν ληστοσυµµοριών επέδραµαν στας Ελληνικάς περιοχάς.

Χαρακτηριστικόν των Τούρκων είναι ότι ουδέποτε προσέφεραν κάτι στον ανθρώπινο πολιτισµό. Οι ίδιοι ως λαός ήσαν απελπιστικώς αµόρφωτοι, κατώτερα όντα που ούτε αλφάβητον είχαν, αλλά επήραν το συριακόν αλφάβητον, που τους έδωσαν Νεστοριανοί ιεραπόστολοι, µετά επήραν το περσικό, το αραβικό και τώρα έχουν το λατινικό. Ούτε καθαρώς τουρκική γλώσσα διαθέτουν, παρά οµιλούν ένα µείγµα Ελληνικών, αραβικών, περσικών και αρµενικών λέξεων. Εξ αιτίας των τουρκοχοίρων εχάσαµε την Κωνσταντινούπολιν, αφού προηγουµένως (1204-1261) την κατέλαβαν οι βάνδαλοι Ευρωπαίοι και την ελεηλάτησαν περισσότερον από τους τουρκοχοίρους.

Πρέπει να υπογραµµίσω µεν, ότι οι σηµερινοί Τούρκοι έχουν επηρεασθή από επιµειξία ς µε βυζαντινούς και φυσικά από τους προγόνους των γενιτσάρων π.χ. ο Ερντογάν, η Τανσού Τσιλέρ, ο Νταβούτογλου και τόσοι άλλοι ηγέται των Τούρκων δεν διακρίνονται µε τα µογγολικά χαρακτηριστικά των γνησίων Τούρκων π.χ. Ετσεβίτ. Αλλά δεν παύουν να είναι Τούρκοι στην συνείδησι και να δρουν ως τουρκόχοιροι, διότι το ευγενές φυλετικό στοιχείο που έλαβαν από τους βυζαντινούς δεν επεβλήθη, στην συνείδησίν τους, η οποία είναι τουρκοχοιρική.

Αµέσως µετά την Άλωσιν της Πόλεως εξηγέρθη η εθνική συνείδησις τους Ελληνισµού. Αµέσως διελαλήθη το σύνθηµα-αίτηµα ότι «πάλι µε χρόνια µε καιρούς πάλι δικά µας θάναι» και «διπλό τριπλό θα πάρουµε αυτό που µας επάρθη» και αµέσως ήρχισαν οι αγώνες, που εν µέρει ολοκληρώθησαν το 1821. Η Εθνεγερσία εξεφράσθη µε το όραµα της Μεγάλης Ιδέας, η οποία ενέπνευσε τον Ελληνικό λαό και στα έπη του 1912-1913 και 1919-1921 µε την δύναµη των όπλων απηλευθέρωσε Ελληνικά εδάφη και απηλευθέρωσε Ελληνικού; πληθυσµούς.
Το 1922 ηττήθηµεν, διότι επροδόθη ο Στρατός µας και διότι µας διέλυσε ο διχασµός και όχι οι τουρκόχοιροι, Έχασε µία µάχη, όχι τον πόλεµο.

Εποµένως παραµένει δια τους Έλληνας ανοικτό, φλέγον και πάντοτε επίκαιρο το θέµα των εθνικών διεκδικήσεων, που αποτελεί µόνιµον και σταθερόν σκοπόν της Ελληνική; πολιτικής.

Δυστυχώς οι σύγχρονοι γραικύλοι της εθνοπροδοτικής δηµοκρατία; διακηρύσσουν ότι «η Ελλάς δεν διεκδικεί τίποτε». Μπορούν να οµιλούν δια τον εαυτόν τους, δια το κόµµα τους, δια την κυβέρνησίν τους, δια το πολίτευµά τους, αλλά δεν µπορούν, διότι δεν δικαιούνται να οµιλούν εξ ονόµατος της Ελλάδος, ούτε να παίρνουν το Άγιο Όνοµα της Πατρίδος στο
πρωκτοστόµα τους.

Εάν προσέξετε τον γεωγραφικον χάρτην θα διαπιστώσετε, ότι η πατρίδα µας περιβάλλεται από τα κράτη; της Αλβανίας, Σκοπίων, Βουλγαρίας και Τουρκίας. Τα κράτη αυτά εδηµιουργήθησαν επί Ελληνικών εδαφών, τα οποία κατέκτησαν βιαίως και υπεδούλωσαν τους Ελληνικού; πληθυσµούς, που έζων και τώρα όσοι εξ αυτών απέµειναν αγκοµαχούν σκλαβωµένοι.

Άµεσον χρέος των Ελλήνων είναι ο λυσσαλέος αγών, δια την απελευθέρωσιν των οµογενών µας, που ακόµη ζουν στα γύρω αρπακτικά κράτη βαρβαρικών λαών.

Εκείνου; τους Έλληνας της Βορείου Ηπείρου, της Βορείου Μακεδονίας, της Βορείου και Ανατολικής Θράκης, της Ιωνίας έχουν εγκαταλείψει οι προδόται. Οι µειοδόται επρόδωσαν τα πεπρωµένα της Φυλής, επρόδωσαν τα ιδεώδη του Ελληνισµού, επρόδωσαν την ιστορίαν του Έθνους, δι' αυτό µε δικαστή και εκτελεστή, τον όποιον Έλληνα Πατριώτη θα τιµωρηθούν, όπως τους αξίζει, κατά το Αρχαιοελληνικό δίκαιο: 

«ακρίτους χρη τοις ένδεκα παραδούναι θανάτω ζηµιώσαι»
δηλαδή χωρίς δίκη να παραδοθούν στους Ένδεκα και να θανατωθούν. Οι Ένδεκα ήσαν υπηρέται του Δήµου (εξ ου και δήµιος) επιφορτισµένοι να εκτελούν τας θανατικάς ποινάς.

Εναντίον των προδοτών κάθε Έλλην Πατριώτης, πρέπει να διατηρή το µίσος, µέχρι να τους τιµωρήση, πάλιν κατά την αρχαιοελληνικήν προτροπήν: «δει τοις Έλλησι την έχθραν είναι µέχρι της νίκης». 

Αυτό είναι το χρέος κάθε Έλληνος Πατριώτου.

Κωνσταντίνος Πλεύρης