'' Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ''

Οι πρόσφατες εκλογές στις ΗΠΑ για την ανάδειξη νέου Προέδρου, διεξήχθησαν σε υπέρμετρα πολωτικό κλίμα και οι αμφισβητήσεις, ως προς το αποτέλεσμα, έδωσαν αφορμή όχι μόνο σε δυσμενή σχόλια από τα διεθνή μέσα μαζικής επικοινωνίας για τη μεγάλη καθυστέρηση εκδόσεως των αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας (που ούτε σε τριτοκοσμικές χώρες δεν παρατηρείται), αλλά δημιούργησαν ένα πολύ επικίνδυνο διχαστικό αποτέλεσμα για τις κραταιές "Ηνωμένες Πολιτείες", οι οποίες αποτελούσαν την κυρίαρχη δύναμη στον Πλανήτη και το πρότυπο πολλών χωρών.

Έχασαν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όχι μόνο την αίγλη και το κύρος τους από τον τρόπο που διεξήχθησαν αυτές οι προεδρικές εκλογές, αλλά έχασαν το επίθετο της ονομασίας τους, το "Ηνωμένες" γιατί το σύστημα το εκλογικό που έχει επιλέξει αυτή η μεγάλη χώρα με τις τεράστιες τεχνολογικές εξελίξεις, δεν κατάφερε να εξασφαλίσει το αδιάβλητο των προεδρικών εκλογών. Και η χώρα βρέθηκε άκρως διχασμένη και πολλαπλώς αποδυναμωμένη.

Αυτή την ώρα, θυμίζουν οι ΗΠΑ, τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, λίγο  πριν καταληφθεί η πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας, η Κωνσταντινούπολη, από τους Φράγκους το 1204, με την 4η Σταυροφορία, όταν η Αυτοκρατορία είχε καταρρεύσει. Θυμίζουν οι ΗΠΑ έναν γερασμένο γίγαντα, που αναζητά τόπο για να πεθάνει.

Η Ευρώπη, πρέπει, επιτέλους, να κινητοποιήσει τα αντανακλαστικά της το συντομότερο δυνατό και να κατανοήσει ότι ήλθε η ώρα της να παίξει τον ρόλο της στην ιστορία.

Μικροσυμφέροντα των κρατών-μελών της πρέπει άμεσα να παραμερισθούν και η Ευρώπη, ως ενιαία δύναμη, να υψώσει το ανάστημά της και να καταλάβει τη θέση που δικαιωματικά της ανήκει, της κυρίαρχης δύναμης στον Πλανήτη. Λέμε ότι δικαιωματικά της ανήκει αυτή η θέση, γιατί και ιστορικά και πολιτισμικά και τεχνολογικά και ανθρωπιστικά και από πλευράς υλικής ισχύος, υπερέχει όλων. Αυτή γέννησε, με πρώτο γεννήτορα την Ελλάδα, όλες εκείνες τις ηθικές αξίες που διαφεντεύουν τη ζωή των ανθρώπων και των λαών και δημιουργούν την ιστορική σπονδύλωση του κόσμου. Στην Ευρώπη αναζητά ο κόσμος την πρόοδο και την ευημερία του. Κάποτε αυτόν τον ρόλο τον έπαιζαν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, μετά τον πόλεμο Βορείων και Νοτίων. Σήμερα, με τις τελευταίες προεδρικές εκλογές, το χάσμα στην αμερικανική κοινωνία έγινε αγεφύρωτο και θα περάσουν πολλά χρόνια για να ξαναγίνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες πραγματικά Ηνωμένες. Τώρα μόνο κατ' όνομα είναι "Ηνωμένες". Ένας καινούργιος διχασμός ξαναγεννήθηκε στην Αμερική και η αμερικανική κοινωνία θα αργήσει πολύ να ξαναβρεί την περπατησιά της, για να ηγεμονεύσει τον κόσμο.

Η Ευρώπη έχει υποχρέωση, απέναντι στην ιστορία, να αναλάβει αυτό το ρόλο της ηγέτιδας δύναμης και να οδηγήσει τον πλανήτη στην πρόοδο και την ευημερία.

Και για να γίνει αυτό, πρέπει η Ευρώπη να κατανοήσει αυτή την ανάγκη του κόσμου και να επιβάλει την ένωση των κρατών της, όχι μόνο οικονομικά, αλλά πολιτικά και ακόμη περισσότερο στρατιωτικά.

Το ΝΑΤΟ έχει ήδη εκπέσει του σκοπού για τον οποίο δημιουργήθηκε. Νέα δεδομένα δημιουργούνται, που αν έγκαιρα δεν ληφθούν υπ' όψη, οι συνέπειές τους θα διογκωθούν με ανεξέλεγκτα αποτελέσματα. Ένας θρησκευτικός πόλεμος προβάλλει στον ορίζοντα, που άφρονες ηγέτες προσπαθούν να εργαλειοποιήσουν για να ικανοποιήσουν προσωπικές τους φιλοδοξίες για να μείνουν στην ιστορία, έστω και καταστρέφοντας, όπως ο Ηρόστρατος από την Έφεσο, που πυρπόλησε το 356 π.Χ. τον περίφημο ναό της Εφεσίας Αρτέμιδας για να μείνει ονομαστός στην ιστορία.

Αυτή την προοπτική του θρησκευτικού πολέμου, οφείλει άμεσα η Ευρώπη να αντιμετωπίσει, παραβλέποντας μικροδιαφορές και μικροσυμφέροντα των κρατών-μελών της και τα ηγετικά κράτη της να πρωτοστατήσουν στη δημιουργία ενιαίου μετώπου αντιμετώπισης του διαφαινομένου αυτού κινδύνου, επιβάλλοντας την άμεση κινητοποίησή της με τα δικά της μέσα και τη δική της ισχύ πολιτική και στρατιωτική.

Η ώρα της Ευρώπης είναι τώρα. Αν τώρα δεν εκμεταλλευθεί η Ευρώπη την ευκαιρία, που η αλλοπρόσαλλη πολιτική του απερχομένου Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ δημιούργησε, με το να θεωρήσει εχθρό του την Ενωμένη Ευρώπη, προσπαθώντας να τη διαλύσει, δεν θα κατορθώσει ποτέ να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων που οι διεθνείς συνθήκες επιβάλλουν. Και τούτο, γιατί κάποια άλλη ανερχόμενη δύναμη θα αναλάβει αυτό το ρόλο, που δικαιωματικά ανήκει στην Ευρώπη.

Και αυτή η δύναμη δεν είναι η Τουρκία, που γιγαντώνεται στη φαντασία του σημερινού ηγέτης της Ερντογάν. Γιατί δεν αρκεί η φαντασίωση ενός ηγέτη για την πραγματοποίηση των επιδιώξεών του. Άλλη δύναμη, ανατολικότερα της Τουρκίας, που με ένα πειθαρχημένο πολυπληθή λαό με παράδοση αιώνων στον πολιτισμό και τη δημιουργία, προβάλλει διεκδικήτρια της παγκόσμιας ηγεμονίας.

Και αν η Ενωμένη Ευρώπη δεν αντιληφθεί τώρα την ευκαιρία της να παίξει κυρίαρχο ρόλο στα νέα δεδομένα που δημιουργούνται, πολύ σύντομα θα αυτοδιαλυθεί και θα καταστεί εύκολη λεία για όποιους επίδοξους διεκδικητές της εξουσίας.

Τάσος Συμιγδαλάς

Εκδότης Ήλεκτρον